Gepubliceerd op Plukdenacht.nl op 14 augustus 2008‘Dames en heren, geweldig dat jullie er zijn. Vanavond gaan we genieten van film, en begeleidende muziek van het Max Tak filmorkest. Want ach, het kan ook niet anders dan dat we het eerste live concert óóit op de dertiende planden…’
De loeiende wind en de kletterende regen maakt Caspars speech bijna onverstaanbaar. Met een excuserende glimlach wenst hij het publiek een mooie avond. Hét openlucht filmfestival van Amsterdam is voor één keer verplaatst naar de achterkant van de loods, waar het stiekem toch een beetje minder openlucht is. Het orkest en een deel van het publiek zit op elkaar geplakt onder een overkapping, de rest trotseert het noodweer met regenponcho’s en paraplu’s. Ja, het stormt. Windkracht 8 is het volgens het KNMI. Het regent ook, heel hard.
Maar er is ook nog nooit zo luid geapplaudisseerd en gelachen bij Pluk. Iedereen houdt zijn buur warm, ongeacht of het een vriend of vreemde is. Sierlijk als een waterballet klappen bij elke bui synchroon de paraplu’s uit. De zwarte wolken razen voorbij en nemen de buien mee naar Purmerend. Bij momenten van droogte is er geen sprake van opluchting. Het maakt niemand uit dat zelfs de onderbroek doorweekt is. De focus ligt op de films, en op de prachtige muziek.
De korte openingsfilm Music for One Apartment and Six Drummers maakt het publiek los. Lachsalvo’s breken uit en de oeh’s en aah’s zijn goed verantwoord. Als het Max Tak orkest de muzikale begeleiding inzet bij shorts van studenten van de Nederlandse Film en Televisie Academie valt het stil. Publiek is zichtbaar ontroerd door het samenspel van beeld en live muziek. Een meisje pinkt een traantje weg bij Father and Daughter van Michael Dudok de Wit.
Een romanticus zou denken dat het weer meespeelt. De storm doet de plastic windschermen zo klapperen, dat het als een special effect in de film klinkt. De bomen waaien op de maat. Even wordt er gevreesd voor het filmdoek, dat af en toe angstvallig ver richting IJ buigt. Maar het overweldigende samenspel tussen de bombastische muziek, de beelden én moeder natuur ontneemt bij iedereen de zorgen. ‘Dit is mijn eerste keer bij Pluk’, vertelt Pim. ‘Dít is avontuur, en geweldige cinema. Ik kom zeker terug, maar alleen als het stormt.’
