Online magazine De Optimist heeft van alles. Van kunst en cultuur, muziekessays en filosofische uiteenzettingen. "Baudelaire en Beverly Hills 90210 op dezelfde site, dat moet gewoon kunnen."
De vormgeving van De Optimist is sober en in geen enkel opzicht een doorsnee website: witte vlakken, veel tekst en af en toe wat beeld. "We willen dat het om de inhoud gaat. Soms plaatsen we een filmpje, maar alleen als dat echt een functie heeft", aldus hoofdredacteur Miriam van Ommeren. Samen met schrijver Henk van Straten blies zij in december 2008 leven in het maandelijkse, digitale, culturele tijdschrift De Optimist. Inspiratie haalden ze onder meer uit het Amerikaanse literaire magazine The Believer, waarvan ook de naam komt; The Believer begon ooit onder de werktitel The Optimist. Als mascotte gebruiken ze het vogelbekdier, een wezen dat eieren legt, maar toch is het een zoogdier. Het leeft in water, maar net zo goed op land. Onwaarschijnlijk en verwarrend, net als De Optimist.
Van Ommeren: "We leggen ons niet vast aan één genre of onderwerp. In het begin hoorden we vaak: je moet kiezen, je kunt niet alles hebben. Maar waarom niet? De Optimist houdt gewoon van cultuur, van boeken, films, foto's en muziek, maar ook van sterke verhalen, driepotige honden en miezer op een katerachtige zondagochtend. De Optimist omzeilt de platgetreden paden. Leg bijvoorbeeld eens de cultuurbijlagen van de Volkskrant en NRC Handelsblad naast elkaar. Daarin worden vrijwel altijd dezelfde onderwerpen aangekaart, alsof er onder die bovenste laag niets meer gebeurd. Wij willen laten zien dat er nog meer aan de hand is op cultureel vlak."
'De Optimist houdt van cultuur, maar ook van driepotige honden'
De Optimist is geen tegengeluid, vandaar ook de naam. Van Ommeren: "Het is helemaal niet nodig om een culturele pessimist te zijn. Ik kom uit de punkscène, maar als je jezelf zo presenteert klinkt het alsof je ergens tegen bent. Daarom waak ik voor termen als 'tegencultuur' en 'underground'. Ik ben niet tegen, ik wil alleen een alternatief bieden."
Dat alternatief kan resulteren in muziekessays over Creedence Clearwater Revival, obscene punkbandjes of de B-kant van een cassettebandje, in een filosofisch verhaal over Beverly Hills 90210, of in een stuk over de Franse dichter Charles Baudelaire. "Ik weiger de discussie te voeren over hoog- en laagcultuur. Over die drempel zijn we allang gestapt. Baudelaire en Beverly Hills 90210 op dezelfde site, dat moet gewoon kunnen."
De toon van De Optimist is niet populair, maar ook niet elitair. Dat is een eed die Van Ommeren aan zichzelf heeft afgelegd. "Ik heb een plicht naar de lezer toe: dit wordt verrassend, leuk en leerzaam. We doen ons best, in de hoop dat mensen op vrijdagavond denken: Het is weekend, ik ga eens lekker een kort verhaal op De Optimist lezen."Het voornaamste doel van het magazine is om jong talent een platform te bieden. Van Ommeren: "We hebben al een vast team verzameld van briljante schrijvers als Basje Boer en Alexander Baneman. En we ontvangen veel van beginnende schrijvers, soms drie of vier stukken per week. Daar zit natuurlijk ook troep bij. Een anti-Geert Wilders pamflet of een theaterstuk, daar kunnen we gewoon niets mee. Hoe breed georiënteerd we ook willen zijn, er zijn grenzen. Anders is het hek van de dam, en dat willen we nou ook weer niet."
Binnenkort zal De Optimist twee-wekelijks verschijnen. Daarnaast is er het plan om één keer per jaar een fysieke uitgave uit te brengen, het liefst ook buiten Amsterdam. De volgende digitale editie verschijnt op 17 augustus aanstaande, met een interview met Laser 3.14, de man die Amsterdam 'bevuilt' met filosofische graffiti, en een stuk over het Noorderzon Performing Arts Festival in Groningen. Van Ommeren: "We plaatsen niet meer dan twee à drie artikelen per update, om licht verteerbaar te blijven en infostress te voorkomen. Je moet namelijk ook nog al die kranten lezen."
