 |
| Goed toeven en lekker eten op het REM-eiland. FOTO’S: ALEXANDER SCHIPPERS |
Een voormalig zendplatform voor radiopiraten, met een onstuimige geschiedenis op zee, schittert sinds kort als restaurant in een Amsterdamse haven. Met een uitzicht waar je U tegen zegt. Uiteten 2.0 op het REM-eiland.
Op een kwartiertje lopen vanaf het Centraal Station liggen de Westelijke Houthavens. De drukte van Amsterdam maakt plaats voor studentenflats, leegstaande loodsen en braakliggend terrein vol woekerend onkruid. Wat kan er in dit godvergeten niemandsland voor moois zitten? Sla een hoek om, nog een, en een kleine haven doemt op. Een paar bescheiden schepen en een twee meter hoge rubberen eend botsen tegen de kade op het ritme van de golven. En dan, aan het einde van de pier, triomfeert een rood-wit geblokt gebouw op hoge palen in het IJ.
Het is het REM-eiland, in de jaren zestig het uitzendstation van de Radio Exploitatie Maatschappij (REM), later de TROS. De REM maakte commerciële radio en televisie op een zelfgebouwd platform buiten de territoriale wateren bij Noordwijk. Het uitzenden mocht maar vier maanden duren, en nadat het eiland enkele decennia als meetpost was gebruikt, ging er in 2004 een Te Koop-bord op. Door de strenge wetgeving die geldt op zee werd er echter geen bestemming voor gevonden.
Gevaarte
De sloop was al in volle gang toen Nick van Loon en Hilly Engels, met hulp van woningcorporatie De Key, het eiland kochten, renoveerden en naar de hoofdstad sleepten. Voor een geweldig uitzicht op de oude haven lieten de eigenaren het 450 ton wegende gevaarte op tien meter hoge poten tillen en zette architectenbureau Concrete er een derde verdieping op.
Het resultaat is een spectaculair restaurant, dat in de bovenste twee verdiepingen huist. De stalen trappen ernaartoe leiden rondom het gebouw en geven uitzicht over de Houthavens en de NDSM-werf. Een trap verder omhoog is een indrukwekkend dakterras. Binnen is de sfeer van een oude haven doorgevoerd: metalen balken, bouten en moeren, scheepsbouwlampen, knalrode wanden, een zwarte vloer en stoer houten meubilair.
Ruige setting
Opvallend is dat de ruige setting voornamelijk ouder publiek aantrekt. En dat terwijl de hoge trappen alles behalve rollatorproof zijn. Het zijn buurtbewoners wellicht, een enkele havenfanaat en cultuursnuivers van middelbare leeftijd – publiek van De Smoeshaan en Café Americain. Een jonge garde zou op het REM-eiland niet misstaan, maar moet het wellicht nog ontdekken. Of is op het reggaefestival op het NDSM-terrein aan de overkant.
En dan het eten. De kaart toont een vrij uitgebreide selectie fruits de mer, zoals drie soorten oesters, scheermessen en door de ober aangeraden ‘lekker malse’ pulpo. Daarnaast vijf voor- , hoofd- en nagerechten, los te bestellen of als menu: drie gangen voor 28,50 euro. Voor die schappelijke prijs krijg je bijvoorbeeld charcuterie met huisgemaakte paté, een salade met kalfstong of New England clam chowder. Als hoofdgerecht kun je heilbot nemen, of een op houtskool gegrilde procureur van Baambrugs big. Voor vegetariërs is er risotto met artisjok, munt en citroen.
Dankzij de combinatie van heerlijk eten en het uitzicht mag het REMeiland met recht de absolute hotspot van deze zomer worden genoemd.
www.remeiland.com
